Pieprz to przecież produkt, który znajduje się absolutnie w każdym domu, używamy go praktycznie codziennie, zatem powinniśmy być chyba ekspertami w wiedzy dotyczącej tej rośliny. Czy aby na pewno pieprz nie kryje przed nami tajemnic?
Pieprz, gdzie rośnie?
Jest to roślina przyprawowa, a jak wiadomo w odległych czasach miały one kolosalne znaczenie. Produkty właśnie jak pieprz, goździki czy szafran były środkami płatniczymi o niebagatelnej wartości. Działo się tak oczywiście dlatego, że nie każdy miał dostęp do uprawy tych roślin, a dla Europejczyków były to często nieznane dotąd produkty. Otrzymywano z nich pierwsze leki, perfumy czy dodatki do żywności. Każdy z nas zna powiedzenie by uciekać tam gdzie pieprz rośnie, no właśnie czyli gdzie? Niewiele osób nie zastanawiało się wtedy tak naprawdę gdzie rośnie pieprz?
Fot. Czy wiesz gdzie rośnie pieprz ?
Za oczywiste można przyjąć, że pieprz tak jak wiele innych roślin przyprawowych pochodzi z Azji. Idąc w to głębiej można tylko znaleźć powody do sporów, czy jest on z Indii, Wietnamu a może z Kambodży. Wiele źródeł wskazuje właśnie południowe Indie jako dziewicze miejsce występowania tej rośliny. Wiadome jest, że obecnie największym importerem tego surowca jest Wietnam.
Ulubione warunki do uprawy ta przyprawa ma w strefie tropikalnej. Można oczywiście pokusić się o uprawę pieprzu w Polsce ale może być to wyprawa z motyką na słońce, co nie znaczy, że mamy zerowe szanse powodzenia. Oprócz Wietnamu, na szeroką skalę pieprz uprawiany jest także w Brazylii, Indiach, Chinach czy Indonezji. Znajdziemy go też w Malezji, Nowej Gwinei czy tropikalnej Afryce.
Fot. Uprawa pieprzu
Jak rośnie pieprz?
Piper nigrum, czyli z łaciny pieprz czarny potrafi osiągać aż 15 metrów wysokości. Co ciekawe ta sama roślina daje również życie dla pieprzu białego i zielonego. Owoców możemy spodziewać się od 5 roku życia drzewka, które będzie nas raczyło owocami nawet do 50 lat. Dalej zastanawiając się „jak rośnie pieprz”, roślina ta ma zgrubiały pień i rozgałęzienia.
Liście mają długość około 15 cm. Są ostro zakończone o barwie zielonej, nieco jaśniejszej od spodu. Kwiaty pieprzu, to białe, kłosowate kwiatostany o długości do 10 cm. Wreszcie najważniejsze, czyli owoce. Jak łatwo się domyślić nie są one od razu koloru czarnego. Tak jak podpowiada logika, niedojrzały pieprz jest koloru zielonego, potem jego barwa zmienia się w czerwonawą by na końcu dać nam kolor najbardziej popularny.
Fot. Jeżeli zastanawiałeś się kiedyś jak rośnie pieprz, to to zdjęcie jest odpowiedzią na to pytanie
Pieprz – uprawa
Wiadomo już, że uprawa pieprzu wymaga ciepła i dużej wilgotności, co bardzo utrudnia uprawę tej rośliny w naszych warunkach. Nijak się ma przecież podlewanie rośliny w dobrze nagrzanym zimowym polskim mieszkaniu do plantacji w tropikalnych warunkach znajdujących się blisko morza. U nas pieprz będzie miał po prostu za sucho oraz niewystarczająco ciepło. Na plantacjach roślin dogląda kilkadziesiąt, czasem kilkaset osób po to by pieprz miał odpowiednią wilgotność oraz niezakłócone szkodnikami warunki rozwoju. W zależności od stopnia zmechanizowania plantacji, pieprz zbierany jest ręcznie lub za pomocą maszyn, a następnie selekcjonowany na ziarenka zielone lub czerwone.
Następnie nasz pieprz trzeba wysuszyć, co może być realizowane w sposób najbardziej naturalny czyli pod wpływem promieni słonecznych lub z pomocą człowieka co jest oczywiście bardziej ekonomiczne. To czy w naszych przyprawach znajdzie się pieprz o danym kolorze wcale nie decydują gatunki tej rośliny. Pieprz czarny – uprawa jego owoców, a w zasadzie otrzymywanie najbardziej znanego nam koloru powstaje poprzez polewanie jego zielonych owoców wrzątkiem oraz suszenie. W trakcie tego procesu ziarna marszczą się i czarnieją. W ten sposób powstaje przyprawa, bez której wiele osób nie wyobraża sobie dzisiejszej kuchni.
Hobbystycznie przygotowujemy dla Was wartościowe artykuły i porady związane z gotowaniem oraz szeroko rozumianą gastronomią. Naszą misją jest zwiększanie świadomości użytkowników oraz poprawa ich zdolności kulinarnych w jak największym stopniu.
